Ako, yan, baka di nyo ako makilala eh. |
Baby!!! |
Ako nga pala ay si Dorian Zeus L. Pullan, yan ang ibinigay na pangalan sa akin ng nanay ko dahil gusto daw niya na akin lang ang kakaibang pangalan sa lahat ng mga magiging kakilala ko pag-laki ko, at tama nga siya sa desisyon na iyon dahil kahit kailan sa buhay ko ay wala pa akong nakikilalang kapangalan ko.
Ipinanganak ako sa FPOPS o Family Planning Of the Philippines dito sa San Pablo City noong ika-24 ng Enero noong 1996. Yun ang isa sa pinakamaligayang araw ng mga magulang at kamag-anak ko dahil ako ang pinakaunang apo, pinakaunang pamangkin, at pinakaunang anak ng pamilya namin, ibig sabihin ay ako ang pinakaunang kinagiliwan ng lahat.
Kasalakuyan akong nakatira ngayon sa Brgy. Soledad, San Pablo City Laguna. Matagal na kaming nakatira dito dahil may sarili kaming bahay. Wala na rin kaming balak pang lumipat ng bahay dahil sobrang pinag-ipunan ng mga maguling ko an gaming bahay na may pangalang Antypandor.(haha)
Japorms... |
Nung maliit pa ako ay napakabibo at napakatalino ko pa na bata dahil magaling akong sumayaw, kumanta, at maglinis ng bahay. Ipinanglaban pa nga ako ng mommy ko noon sa Mr. Pogi ng baranggay at nanalo ako pati ung kapartner ko, hintayin nyo lang kasi iuupload ko pa yung picture ko kasama yung babae na nalimutan ko pa ang pangalan. Ngunit ngayong teenager na ako ay nawala na sa akin ang lahat sa hindi ko pa malamang dahilan, dahil ba sa pag-ibig?(hahaha)
Sabi sa inyo eh Bike!! |
Yipeeeeeee....award yun |
Pumasok naman ako ng elementary sa Brgy. Soledad Elementary school noong pitong taon ako. Noong unang araw pa lamang ay medy kinakabahan ako sa pagpasok sa eskwela dahil ayoko mahiwalay sa mommy ko. Ipinasok kaming lahat sa section-B ng grade 1. Pagka-upo ko pa lamang ay hinahanap ko na agad ang mommy ko dahil natatakot nga ako sa school. Naaawa pa nga ako doon sa una kong mga kaklase dahil nagiiyakan silang lahat dahil umalis na yung mga nanay nila, natakot ako nun dahil andami nilang umiiyak kaya hinanap ko sa labas yung nanay ko, buti naman at andun siya kaya hindi na ako natakot at sabay nakinig na ako ng lecture. Ang style ko noon sa pagbubukas ng notebook ko ay basta basta lamang, ibig sabihin ay kung anong page ang mabuklat ko ay doon ko na isusulat ang lecture ko(haha).
Matapos ang ilang araw ay natatatandaan ko na inilipat kami sa ibang section at hindi ko iyon maalala. Noong Grade – 1 ako ay parang nadadalian lang ako sa mga itinuturo ng teacher ko. Kaya naman hindi sa pagyayabang, ay nakamit ko ang titulong “Pinakamahusay Sa Klase”, na sa English ay First Honor. Nakakamit ako ng napakaraming medal noon mula Grade 1 hanggang Grade 6. Halos tuwing Recognition Day noon sa School naming ay lagi akong may award na medal, minsan meron ding bar pin, kaso para sa akin ay supot iyon kasi de-tusok lamang at hindi de-sabit. Tuwang-tuwa lagi ang aking Mom at Dad(haha) kapag araw na ng sabitan dahil halinghinan sila sa pag-akyat. Medyo inggit nga lang ako sa kapatid ko dahil mas madami siyang medal sa akin, nabilang ko iyong medal niya ngayon at ito ay 29! Ang akin ay lampas kalhati lamang na 22 (tsk talo pa ng 7). Medyo naging masaya din ang buhay elementary ko dahil sobrang dami kong kaibigan.
Ang nagging bestfriend ko ay isa lang, mula prep hanggang grade 6, siya ay si William Ilagan. Naalala ko nung grade 3 nung siya ay mapatae sa short! ↕↕↕↕
OH anu, Agree ka?? Angas palang haha |
May ibubuga naman siya.^^ |
Siyempre hindi rin maiiwasang magkaroon ng mga “crush crush” sa buhay, kaya ipinakikilala ko sa inyo ang nagging crush ko mula grade 1 hanggang grade 6. (antindi haha) Siya ay si Aireen Avila. ►
Alam niyang gusto ko siya pero nagging friends na lamang kami buong elementary. T.T
Naging masaya ang buhay elementary ko dahil sa mga kaibigan at experience ko sa buhay. At noong araw ng Graduation day naming, nagging madamdamin ang lahat ng tagpo sa eksenang hindi lubos malimutan ng aking isipan. Nagbigay ng isang “inspirational message” si Mrs. Punzalan na sobrang na-touch kami lahat kaya naman niyakap naming ang mga taong sumuporta sa amin sa buhay elementary naming. Agad agad kong niyakap ang aking lola, pati na rin ang mga magulang ko, at sabay patak ng luha ko na hanggang ngayon ay tanda ko pa kung saan banda pumatak sa school namin.
At sumunod naman na para sa akin ay pinamasayang parte ng buhay ko ay ang “Buhay Highschool”. Pumasok ako sa Col. Lauro D. Dizon MNHS ng highschool dahil nakapasa ako sa Science Curriculum doon, Nagtataka ako dahil nakapasa ako ngunit ang mga 2nd, 3rd, at mga achievers ay hindi nakapasa, samantalang ang ako ay honorable mension lang noong grade 6. Sa recitation lang kasi sila magaling.
Nagulat ako noon dahil 15 lang kaming mag-kakaklase! Sabi ko nga sa sarili noon “yes magsasawa ang teacher magturo”(haha). Tanda ko anim lang kaming lalaki, late pa nga ako nung 1st day.
SI Xyriz ung nag pipicture, taz si alvin nag tatago. |
Noong 2nd yr naman kami ay marami kaming naranasang problema dahil mahilig magtalo ang mga kaklase ko sa kung anu anong mga bagay. Kanina away, kahapon away, ngayon away, mamaya away! Hindi na lamang kami sumasali sa gulo na mga lalaki at tinatawanan na lamang naming sila dahil nakakatawa naman talaga. Isang bagay na naaalala ko noong 2nd yr na kakatwa ay noong nag cCR ako. Kasi isang beses ay nag-CR ako sa room naming, nang biglang may isang babaeng itago na lamang natin sa pangalang Khryss!! na pinasok ako sa banyo. Bigla kong inihampas pabalik iyong pinto sa sobrang gulat, buti na lamang at zipper na lang ang inaayos ko at kung hindi ay…
3rd-yr....wacky Post |
SAVERS |
Sci-BAND |
Yeh, Labas ang mga Ganda! |
I'm Proud! Long Live Science section batch 08-09!!! |
2 comments:
IM gonna miss you soon...T_T
iiyak na ko tatay !! :D
Post a Comment